در این مقاله تربیت نظامیان در اندیشه افلاطون و امام خمینی(ره) با روش توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای بررسی شده است و هدف آن افزایش قدرت توصیف و تبیین نخبگان فکری - نظامی در موضوع جایگاه نظامیان در شکل­گیری مدنیّت و تمدن­سازی است. طی این مقاله گزاره­های افلاطون و امام خمینی(ره) در ابعاد مختلفِ موضوعِ تربیت نظامیان از متون آنان استنتاج شده است و سپس مورد تحلیل قرار گرفته و در نهایت وجوه تشابه و تفاوت دیدگاه­های دو متفکر در آن ابعاد تبیین شده است. نتیجة نهایی این مقایسه مبنی بر این است که نظام فلسفی افلاطون و برنامه تربیتی او در آرمان­شهر که با هدف تبیین عدالت و چگونگی استقرار آن صورت­بندی می­شود، اهمیّت اقشار نظامی را در زمینه شکل­گیری مدنیّت و حرکت به­سوی تمدن­سازی نشان می­دهد و در ردّ دیدگاه­هایی که اهمیت دادن به نظامیان را مقدمه فروپاشی مدنیّت می­دانند، پشتوانه استدلالی ارزشمندی ایجاد می­کند. در مقابل دیدگاه امام خمینی(ره) بیانگر این است که تفکر اسلامی قوّه و قوای نظامی را در چارچوب تربیتی شریعت، اخلاق و عقلانیّت تعریف کرده و این چارچوب اجازه نمی­دهد که حقوق و حوزه فردی و خصوصی نظامیان مورد تعدّی قرار گیرد؛ آنان را نیز از تعدّی به حقوق و حوزه خصوصی دیگران باز می­دارد و قوه و قوای نظامی را در خدمت حفظ نظام سیاسی، مدنیّت و تمدن­سازی تعریف می­کند.

از تحولات مهم دوره تیموریان رونق انواع هنر ها و پیدایش سبک های هنری بوده است. تیمور و جانشینانش با گرددآوری هنرمندان از مناطق مختلف در مرکز حکومتی خود و آنان را در جهت اهداف سیاسی و فرهنگی خویش به خدمت گرفتند. هنرمندان با بناهای کاخ های متعدد و تزئین آنها، اقتدار، عظمت و شکوه حکومت تیموریان را به نمایش گذاشتند. در عین حال هنرمندان مفرح بخش اوقات فراغت و روحیات سلاطین و درباریان حکومتی بودند. هنر ابزاری بود که سلاطین و رجال حکومتی با کمک آن بر اعتبار و شهرت خود می افزودند. بررسی نقش هنرمندان تیموری در تجلی ساختن اقتدار و کسب شهرت حکومت تیموری و فراهم نمودن محافل بزم تیموریان موضوع بحث این مقاله است که به روش تحلیلی و توصیفی، با بهره گیری از منابع تاریخی به تبیین آن پرداخته و در نتیجه نشان داده شده است که تیموریان چگونه از هنر جهت کسب شهرت و مشروعیت و اقتدار خود بهره گرفتند.

بیان مساله: تنوع کالبدی و نحوه سازماندهی فضا دو عامل شخصیت بخشی در گونه­ های مختلف معماری به حساب می­ آید. بررسی تغییرات در دو شاخصه ذکر شده، می­ تواند روشی برای فهم و شکل­ گیری کالبد معماری باشد. در نتیجه مقایسه شیوه­ های معماری در دوره ­های مختلف را می­توان در سنجش این دو شاخصه، تاثیر­گذار یافت. این موضوع در شهری مثل اصفهان که دارای بافت تاریخی است، حائز اهمیت می ­باشد.سوال تحقیق: این پژوهش با مطالعه در همین بستر، به دنبال پاسخی برای پرسش ­های مطرح شده می ­باشد. این پرسش ­ها عبارتند از: مولفه ­های تأثیرگذار بر شکل­ گیری کالبدی کدامند؟ تنوع کالبد معماری در بقاع دوره ­های سلجوقی، ایلخانی، تیموری و صفوی در شهر اصفهان، نمایانگر تغییر در چه مولفه ­هایی است؟اهداف تحقیق: هدف پژوهش شناسایی عوامل موثر بر تنوع در بقاع متبرکه شهر اصفهان است، که با مقایسه تطبیقی میان چهار دوره تاریخی سلجوقی، ایلخانی، تیموری و صفوی صورت می­ گیرد.روش تحقیق: این پژوهش با روش تحلیلی- تاریخی و مورد کاوی، به مقایسه تطبیقی مولفه ­های تنوع در بقاع متبرکه شهر اصفهان در چهار دوره تاریخی ذکر شده پرداخته است. جامعه نمونه شامل شش بقعه: امامزاده اسماعیل، امامزاده جعفر، بقعه شهشهان، امامزاده شاه ­زید، بقعه بابارکن­ الدین و بقعه عمو عبداله می ­باشد.مهم­ ترین یافته ­ها و نتیجه ­گیری تحقیق: مقایسه تطبیقی و تحلیلی مولفه­ های تنوع در بقاع دوره­ های سلجوقی، ایلخانی، تیموری و صفوی در شهر اصفهان، گویای آن است که تنوع کالبدی در بقاع این چهار دوره، با یکدیگر تفاوت داشته و شباهت ­ها در استفاده از الگو­های هندسی در دو دسته ­بندی دوره­ ی سلجوقی و تیموری در مقابل دو دوره ­ی ایلخانی و صفوی می ­باشد.

در طول تاریخ خانه به عنوان مهم ترین مکانی که سازگار بازندگی انسان باشد شناخته شده است. به علت عدم شناخت کافی از کاربران و نیازهای آن ها، امروزه شاهد تغییرات زیادی در مبحث مسکن هستیم که منجر به بی هویتی خانه ها و حرکت به سوی یکسان سازی در سطح کشور شده است و پیامدی جز عدم رضایت مندی کاربران، تغییر هنجارهای اجتماعی و از بین رفتن هویت بومی ساکنان نداشته است. درعین حال روی آوردن به اصول مبتنی بر شناخت نیازها، شیوه زندگی، باورهای بومی که در طول زمان تبدیل به فرهنگ آن جامعه شده است، می تواند موجب افزایش حس تعلق به فضا و در کل رضایت مندی ساکنین از برآورده شدن نیازهای واقعی خویش شود. در این پژوهش هدف آن بوده است که به بررسی الگوهای مسکن و تحولات آن در گذر زمان با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی موثر پرداخته شود؛ لذا به بررسی نظام ساختاری موجود و به بازشناسی ویژگی های اصلی معماری بومی شهر اردبیل پرداخته شده است. پژوهش کمی-کیفی بوده و از روش تحقیق تاریخی و پیمایشی بهره گرفته شده است. در این راستا با ریش سفیدان و اهالی شهر مصاحبه شده و همچنین برداشت میدانی از 36 نمونه خانه در شهر اردبیل مربوط به سه دوره کلی سنتی، سنتی-معاصر و معاصر، انجام شده است؛ تا به تغییرات خانه بومی اردبیل در گذر زمان از نظر تغییرات شیوه زندگی و ویژگی های کالبدی در این خانه ها و تاثیر این تغییرات بر روند تغییر الگوی مسکن شهر پی برده شود. پس از جمع آوری داده ها به دست آمده با استفاده از نرم افزار Excel به طبقه بندی و نمایش اطلاعات در قالب نمودار ها پرداخته شده است. در نهایت مقایسه تطبیقی تغییرات سه دوره فرض شده برای عوامل تاثیر گذار از قبیل شکل کلی خانه ها، الگوی پلان خانه ها، ویژگی های کالبدی و میزان بهره گیری از فضاها ارائه گردیده است.